Not one more… but still I am counting
“Umiłowani,
rozważcie
przywilej
czytania
tych linii”
Claudia Castro Luna, Killing Marias
Sopot, 4 października, 2021, godzina 14:26: 3918
Licznik mojej pracy zaczyna się w momencie przyjazdu do Sopotu. Podczas dwumiesięcznego pobytu w Goyki3 Art Inkubatorze pracuję nad nową instalacją na temat kobietobójstwa.
“Femicide” to termin używany do opisywania morderstw na kobietach i dziewczętach ze względu na ich płeć. Na podstawie ekstrapolacji UNODC (Biuro Narodów Zjednoczonych ds. Narkotyków i Przestępczości), średnio 137 kobiet jest zabijanych każdego dnia na całym świecie – tylko dlatego, że są kobietami.
Sopot, 6 października 2021, godzina 14:08: 4191
Bezradność wobec okrucieństwa i niezliczone masy zamordowanych kobiet stają się stanem wszechogarniającymi. Dlatego postanowiłam skupić się na bezradności. Bezradność ta przejawiać się będzie w świadomym nieliczeniu się z liczbą ginących istnień.
Sopot, 7 października, 2021, godzina 11:42: 4314
Od tygodni każdego dnia liczę córki, matki, siostry, partnerki, które już zniknęły. Jednocześnie wiem, że w miarę jak próbuję ogarnąć przeszłość, liczba tych, którzy giną, rośnie z każdym dniem.
Mój kolor to wybielacz, który symbolizuje tradycyjną pozycję kobiety w gospodarstwie domowym, miejsce, które kontroluje życie kobiet. Wybielacz jest również używany do czyszczenia miejsca zbrodni…
Znikanie staje się widoczne, gdy wybielacz z każdym pociągnięciem wymazuje kolor moich czarnych flag. Metr po metrze. Dowiaduję się, że około 1500 zgaszonych istnień mieści się na 9 metrach. To są te chwile, kiedy udaje mi się zdystansować. Moje dni w Sopocie znikają w zapachu chloru, podczas gdy ja nieustannie rysuję tysiące pociągnięć wybielaczem na flagach.
Sopot, 8 października, 2021, godzina 11:37: 4450
Ni una menos. Not one more. Tak brzmi stwierdzenie i nazwa ruchu feministycznego, który powstał w Argentynie. Ani jednej więcej. Słyszę ich głosy w mojej głowie, gdy liczę.
Później w centrum moich flag pojawi się projekcja, która ostatecznie uwidoczni moją porażkę. Prosty kod HTML oparty na obliczeniach UNODC liczy 137 zamordowanych kobiet każdego dnia. Odlicza w górę o jedną co 11 minut i 51 sekund. Koniec jest otwarty. Ani jednej więcej… ale i tak liczę.
Pogrubione liczby w tym tekście pokazują status zegarka.
“Not one more… but still I am counting” to pomnik. Miejsce żałoby i porażki. W mojej instalacji czarne flagi ruchu oporu zwisają bezwładnie na podłodze, przygniecione ciężarem tysięcy zgaszonych istnień, podczas gdy kod maszyny odlicza w górę.
Sopot, 8 października, 2021, godzina 16:07: 4476
Not one more… but still I am counting
by Simone Karl
“Beloveds,
consider
the privilege
of reading
these lines”
Claudia Castro Luna, Killing Marias
Sopot, October 4, 2021, 2:26 p.m.: 3918
The counter of my work starts the moment I arrive in Sopot. During my two months at the Goyki3 Art Incubator I am working on a new installation on the subject of femicide.
“Femicide” is the term used to describe the killing of women and girls because of their gender. Based on the extrapolation of the UNODC (United Nations Office on Drugs and Crime), an average of 137 women are killed every day worldwide – just because they are women.
Sopot, 6. Oktober 2021, 2:08 p.m.: 4191
The helplessness in the face of cruelty and the countless masses of murdered women are becoming all-encompassing conditions. And so, I have chosen to focus on helplessness. This helplessness will be evident in the conscious failure to count the number of extinguished lives.
Sopot, October 7, 2021, 11:42 a.m.: 4314
For weeks now I have been counting the daughters, mothers, sisters, and partners who have already disappeared every day. At the same time, I know that as I attempt to grasp the past, the number of those who are dying increases every day.
My color is bleach, which stands for the traditional position of women in the household and, thus, for a place that controls female lives. But bleach is also used to clean the scene of a crime…
The disappearance becomes visible as the bleach erases the color of my black flags with each stroke. Meter by meter. I find out that around 1500 extinguished lives fit on 9 meters. These are the moments when I manage to distance myself. My days in Sopot are disappearing in a smell of chlorine, while I continuously draw thousands of strokes of bleach on the flags.
Sopot, October 8, 2021, 11:37 a.m.: 4450
Ni una menos. Not one more. That is the statement and name of a feminist movement that originated in Argentina. Not one more. I hear their voices in my mind as I am counting.
Later, a projection will appear in the center of my flags, which will finally make my failure visible. A simple HTML code based on the calculation of the UNODC counts the 137 murdered women every day. It is counting up by one every 11 minutes and 51 seconds. Open end. Not one more… but still I am counting.
The bold numbers in this text show the status of the watch.
“Not one more… but still I am counting” is a memorial. A place of mourning and failure. In my installation, the black flags of the resistance hang wearily on the floor, crushed by the burden of thousands of extinguished lives, while a machine code counts up.
Sopot, October 8, 2021, 4:07 p.m.: 4476
